8512km verder..

Hier zitten we dan op Sydney Airport. Onze laatste nacht in Australië.. 8512 km hebben we sinds onze laatste update alweer afgelegd. Na Melbourne was het tijd voor The Red Centre.
Op het vliegveld in Melbourne werden we alvast voorgesteld aan de lokale bevolking. We zagen een Big Momma met nog een stuk of 12 anderen (van jong tot oud) die sprekend op haar leken. Eerst dachten we dat dit één grote bijzonder uitziende familie was, maar we kwamen er al snel achter dat dit Aboriginals waren. Enigzins bang door alle verhalen, toch maar gezorgd dat we in Alice Springs voor het donker binnen waren. 's Avonds zou het namelijk gevaarlijk zijn door criminaliteit onder de Abo's. Ook schijnt 50% van de bevolking een drankprobleem te hebben. Maar daar hebben wij Nederlanders ook wel eens last van.

De volgende ochtend begon The Outback Tour, 3 dagen back to basics. Geen bereik, nauwelijks stroom, zwaar irritant veel vliegen, alles onder het rode zand, kamp afgezet met hekken voor eventueel wildlife en slapen op onze swagroll in de open lucht.
Ondanks de hoge verwachtingen van de sterrenhemel, zijn we zeker niet teleurgesteld. Ik heb nog nooit zoveel sterren gezien, zelfs de melkweg was zichtbaar. Het was dan ook moeilijk om onze ogen er vanaf te houden en in slaap te vallen.
Een van de andere hoogtepunten was de Kings Canyon. Hier begonnen we vroeg aan de wandeltocht, want die moest voor 9u uitgelopen zijn. Bij temperaturen hoger dan 36 graden werd deze route namelijk afgesloten. Daar liepen we dan om 6u 's ochtends met onze flynets op om die irritante vliegen uit onze ogen, neus, mond en oren te houden (zie charmante foto's op Facebook).
Uiteraard hebben we ook het symbool van Australië, de Uluru (het heiligdom van de Abo’s), bekeken. Helaas konden we deze niet beklimmen of er omheen lopen wegens de hitte. Wel hebben we er een mooie zonsondergang mogen bekijken.'s Avonds tijdens de BBQ nog ons eerste stukje kangeroo op. Beetje taai, maar ze hadden m waarschijnlijk ook van de weg geraapt aangezien er daar lagen genoeg. Al met al was de outback echt een hele vette ervaring!

Wel compleet anders dan de oostkust. Zo was The Red Centre één en al droogte en hebben we tijdens onze 2 dagen in Cairns alleen maar tropische regenbuien gehad. Gelukkig maakte Airlie Beach het allemaal weer goed. Zon, zee, strand en het begin van onze beste 3 dagen in Australië. Met onze partyboot gingen we naar de Whitsundays eilanden, waar we verbleven op ons eigen privé eiland, het South Molly Island. Als iets een paradijs is, is dit het wel. Hier 3 dagen met een onwijs gezellige groep varen op onze katamaran, zwemmen in de azuurblauwe zee, uitrusten op prachtige witte stranden en dit alles onder het genot van een hapje en een drankje. Ja, het leven is hier zwaar..Toch hebben we ons door deze dagen heen kunnen slepen met onder andere de hulp van ons meest populaire groepslid; Penelope, de trechter waardoor de goon bleef stromen (zie foto's). Na 3 dagen zat onze tijd op de Whitsundays er helaas alweer op, maar gelukkig hebben we het in Airlie Beach gepast kunnen afsluiten met een mooi laatste feestje in paradise. Daarna was het toch echt voorbij en moesten we met pijn in ons hart Airlie Beach en de groep verlaten.
Niet geheel teleurstellend stond een reisje naar het volgende eiland op ons te wachten. Namelijk naar Fraser Island, de enige plek op aarde waar regenwouden op zandstranden groeien, deze stranden snelwegen worden genoemd en dingoes (een soort wilde honden/vossen) de enige bewoners zijn.In dit paradijs hebben we 3 dagen met onze groep van 8 om de beurt een beetje in onze 4wd gecrosst over de stranden, door het water en door de regenwouden. Super vet en ook wel het toppunt van deze tour. Onderweg stoppen voor een gezellige picknick op het strand, een duik in mooie meren en relaxen in de Champaign Pools. Dit laatste is een door de natuur gevormd bubbelbad. De rotsen hebben daar een soort bad gevormd en door de hoge golven die er overheen gutsen heb je een bad vol schuimende bubbels.
Toch was het kamperen op Fraser Island af en toe ook wel een beetje afzien. Omdat ze erg zuinig zijn op dit bijzondere eiland waren er (voor milieuredenen) geen toiletten en douches op onze campsite. Back to basics ging hier dus nog een stapje verder, of eerder een stapje terug. Eén dixiewc stop per dag en een duik in een meer waren de faciliteiten waar we het mee moesten doen. De campsite stelde dus ook niet veel voor. Een paar tenten (zonder matjes, au), een zeil dat fungeerde als keuken/feestzaal en de auto's voor licht en muziek was het eigenlijk wel zo'n beetje. Oja en de angstaanjagende grote vliegen, muggen en sandbugs niet te vergeten, waar Esther, niet overdreven, 100 beten aan over hield. Dit zorgde voor een mooi effect op de handen, voeten en rug. (Beeld je nu Karbonkel in met heel veel jeuk).
In onze creatieve keuken werd 's avonds gezellig samen gekookt. Zo werden er heerlijke rijstmaaltijden met proteïnerijke vliegen en crunchy zand bereid. Natuurlijk moest er ook afgewassen worden, en waar kan dit beter dan in de schone oceaan met zand als afwasmiddel? Dit deden we ook met de hele groep, want nergens op dit eiland mochten we ergens alleen heen i.v.m. dingo gevaar. Natuurlijk hebben we braaf geluisterd naar dit advies, maar erg eng waren ze eigenlijk niet. Wij vonden ze super schattig, zelfs op 1,5m afstand.
Waar we wel eng van werden was de helse wandeling die we de laatste dag moesten afleggen voor onze 'douche' van die dag. Ruim een uur bergopwaarts in de brandende zon en door het brandende zand naar Lake Wobby. Je moet er wat voor over hebben.. Gelukkig viel het uitzicht niet tegen en werden we beloond met een gratis! Dr. Fish behandeling in het meer. 's Avonds hebben we ook deze tour afgesloten met een goed goonfeest onder ons partyzeil.
We hebben misschien niet van ieder moment kunnen genieten, maar al met al waren het toch weer 3 onvergetelijke dagen die we niet hadden willen missen. (En de eerste echte douche daarna.. goddelijk!)

De volgende stop aan de oostkust was Noosa, ook weer een leuk surfstadje. Maar waar we voornamelijk voor kwamen was de Australia Zoo, die daar in de buurt is. Behalve de kangaroos en koala's was dit niet veel anders dan de dierentuin bij ons. Daarom hebben we het meest van onze tijd dan ook besteed aan het chillen tussen de roo's en knuffelen met koala's. Wat een toffe beesten, jammer dat wij die niet hebben.

Daarna op naar de enige echte surfstad, namelijk Surfers Paradise. We zagen onszelf al helemaal op het strand liggen, wegzwijmelend bij de sexy surfers. Maar helaas, geen surfer te bekennen. Geen idee hoe deze plaats aan zijn naam komt dus.. Toch was het een leuk plaatsje met een leuke boulevard, een mooi strand en gezellige tentjes.
Zoals in elk hostel was het ook hier weer afwachten wie onze roomies zouden zijn. Meestal zijn het backpackers zoals wij van over de hele wereld. Deze keer waren het echter 2 Australische mannen aardig op leeftijd, die daar ongeveer woonden. Hier keken we eerst wat vreemd van op, maar later hebben we toch wel met ze kunnen lachen.

De dag erna was het 26 januari, Australia Day. Een nationale feestdag en dus tijd voor een feestje dachten we. We hadden een soort Koninginnedag verwacht, maar er was weinig versiering noch feest op straat te vinden. Hier trokken wij ons natuurlijk niks van aan en met onze straya outfit hebben we er zelf een leuk feestje van gemaakt.

Byron Bay was onze laatste stop in Oz. Wederom een leuk surfplaatsje, maar toch weer anders dan de plaatsjes die we ervoor bezocht hebben. Alles was hier erg laidback en het had een soort hippiesfeer. Schoenen werden hier door de meesten dan ook als overbodig gezien.
Deze hippiesfeer beviel ons wel, dus zijn we de dag erna naar Nimbin gegaan. Door ons Happy Coach busje afgezet in dit dorpje. Of beter gezegd straat, want meer was het niet. Naast de regenboogkleuren staat in Nimbin alles in het teken van hennep. Je hebt er een hennep infocentre, hennepmuseum, hennepkleding, hennepcosmetica, hennepgeneesmiddelen en hennepvoedingswaren.
Na het proeven van de traditionele Nimbin cookies hebben we nog even het museum bekeken. Deze vielen ons beiden wel in de smaak. Het was dan misschien maar één straat, maar het was zeker een leuke.

Inmiddels zijn we alweer ruim een maand in Australië en zit onze tijd er hier weer bijna op. Oz was echt fantastisch! We balen dan ook hard dat we dit land moeten verlaten. Maaar we gaan nog niet naar huis. Next stop: beautiful New Zealand!

Cheers!